ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

kucuk bir ev  alir.

  Emekliliginin ilk bir kac haftasini huzur icinde gecirir

ama sonra ders yili baslar. Okullarin acildigi ilk gun, dersten cikan 

ogrenciler yollarinin uzerindeki her cop bidonunu bagirip, cagirarak

tekmelerler.Bu cekilmez gurultu gunler surer ve yasli adam bir onlem

almaya karar verir.

    Ertesi gun cocuklar gurultuyle evine dogru yaklasirken,

kapisinin onune cikar onlari durdurur ve:

    "Cok tatli cocuklarsiniz, cok da egleniyorsunuz. Bu nesenizi

    surdurmenizi istiyorum sizden. Ben de sizlerin yasindayken ayni

sekilde gurultuler  cikarmaktan hoslanirdim, bana gencligimi

hatirlatiyorsunuz. Eger her gun buradan gecer ve gurultu yaparsaniz size

her gun 1 dolar verecegim" der.

    Bu teklif cocuklarin cok hosuna gider ve gurultuyu surdururler.

Birkac gun sonra yasli adam yine cocuklarin onune cikar ve onlara soyle

der: "Cocuklar enflasyon beni de etkilemeye basladi bundan boyle size

sadece 50 sent verebilirim."

    Cocuklar pek hoslanmazlar ama yine devam ederler gurultuye.

Aradan birkac  gun daha gecer ve yasli adam yine karsilar onlari:

    "Bakin" der, "Henuz maasimi alamadim, bu yuzden size gunde ancak

25 sent verebilirim, tamam mi?"

    "Olanaksiz bayim" der iclerinden biri,

    "Gunde 25 sent icin bu isi yapacagimizi saniyorsaniz

yaniliyorsunuz.

  Biz isi birakiyoruz."

GERCEKTEN DE GUZEL VE ONUR DOLU BIR HIKAYE ... ASLINDA HABER.

Gençlik ve serdeki hafif anarşistlik... 200 metrede altın ve bronz madalya kazanan Amerikalı iki siyah atletin, Tommie Smith ve John Carlos un siyah deri eldivenli yumrukları havada, başları önde posteri yıllarca hayal dünyamızı ve asıl oda duvarlarımızı süslemişti.

İtiraf ediyorum ki, Aynur Çağlı nın o muhteşem haberini okuyana kadar aynı karede önde duran, gümüş madalyalı Avustralyalı beyaz atlete hiç dikkat etmemişim. Adı Peter Norman imiş...

İşte bu atlet geçen hafta öldü. Haberin ve konunun tekrar gündeme gelmesinin sebebi budur.

*

Gelelim hikayeye...

Mexico City de 200 metre finali koşulmuş. Amerikalı (siyah) atletler Tommie Smith ile John Carlos birinci ve üçüncü gelirken, ikinciliği Avustralyalı (beyaz) Peter Norman kazanmış.

Madalya töreni için bekledikleri sırada, Carlos, Peter Norman ın yanına gelerek sormuş:

- İnsan haklarına inanıyor musun?
- Evet, inanıyorum.
- Peki ya Tanrı ya?
- Bütün kalbimle...

Bunun üzerine, iki siyah atlet kafalarındaki eylem planını açıklamışlar, Norman tereddütsüz katılmış:

- Ben eyleminizi destekleyeceğim, bana ne yapmam gerektiğini söyleyin!

İlk defa, o günler için müthiş bir provokasyon hatta devrim sayılacak bir eylem planlıyor iki genç adam: Amerika daki ırk ayrımcılığını ve siyahlara reva görülen fakirliği ve ikinci sınıf vatandaşlığı protesto edecekler... Ama nasıl?

Fikir Norman dan geliyor: bir çift siyah deri eldiven buluyorlar, sağ tekini Tommie, sol tekini John eline geçiriyor; fakirliği sembolize etmek için çıplak ayakla kürsüye çıkıyorlar, başları kederle öne eğik, sıkılı yumruklarını havaya kaldırıyorlar. Önlerinde duran beyaz atlet Peter Norman da, dayanışmasını göstermek için kalbinin üstüne İnsan Hakları İçin Olimpiyat Projesi Hareketi nin kokartını iğneliyor.

Amerikan milli marşı çalarken plan icra ediliyor ve eylem koyuluyor.

Ve tabii (hatırlıyorum) dünya birbirine giriyor. Amerika ayağa kalkıyor. Olimpiyatlar bile gölgede kalıyor, dünya gazeteleri yumrukları havada siyah atletlerin fotoğrafını birinci sayfadan veriyor...

Amerikan Olimpiyat Komitesi iki siyahın spor kariyerini o saniye bitiriyor. Eylem amacına ulaşmış, Amerika daki zenci azınlığın durumu dünya gündemine girmiştir. Smith ve Carlos spor hayatlarını (ve buna bağlı olarak geleceklerini) feda etmişler ama dünya tarihine geçmişlerdir. Dünyadaki yüz milyonlarca ezilmiş siyahın ilahı haline gelmişlerdir.

Peki ya Avustralyalı beyaz Peter Norman?

Meslektaşım Aynur un anlattığına göre, Norman ın da hayatı kararmış.

Tommie Smith diyor ki:

"Peter, bir beyazdı. O günlerde siyahların haklarını savunma cesareti gösteren, onurlu ve belkemiği sahibi beyaz çok azdı. Peter, Avustralya ya döndüğünde kimse yüzüne bakmadığı gibi, herkes tarafından yargılandı. Onun da atletizm kariyeri bitti, spor çevrelerinden dışlandı. Tehditler, işsizlik ve tecrit nedeniyle öyle sıkıntılı günler yaşadık ki, üçümüzün de ilk evliliği sona erdi."

Avustralya Devleti Norman ı ölene kadar affetmemiş ama... Norman intikamını mezara götürmüş: 1968 Olimpiyatları finalinde ikinci olurken kırdığı 200 metre Avusturalya rekoru hâlâ, 38 yıl sonra kırılamamış.

Ölene kadar süren eylem kardeşliği

İki amerikalı ve bir Avustralyalı lanetli atletin o gün başlayan eylem kardeşliği ve dostlukları ömür boyu sürmüş. Aradan geçen 38 yıl boyunca, yazışmışlar, buluşmuşlar, görüşmüşler.

Ta, geçen hafta, Peter Norman evinin bahçesinde kalp krizi geçirip 64 yaşında ölene kadar.

Ve şimdi, aşağıdaki fotoğrafa iyi bakın:

Melbourne de yapılan cenaze töreni. Onurlu beyaz atlet Peter Norman ın tabutu, Tommie Smith (solda) ve John Carlos un omuzlarında!

Üç eylem kardeşi son kez omuz omuza...

Nasıl, muhteşem bir haber değil miymiş?

Bu habere neredeyse tam sayfa ayıran Star a bravo. Ve tabii  Aynur Çağlı ya da kocaman bir bravo. Final onun ağzından:

"Cenaze töreninde Carlos ile Smith in yanına gidip Siz Mexico City de yumruklarınızı havaya kaldırdığınızda, biz Türkiye deydik. Şeref kürsüsündeki fotoğrafınız o gün bize ve kuşağımıza çok şey öğretti dediğimde, Carlos yüzünde içten ve gururlu bir gülümsemeyle eğilip, Bizim de bütün amacımız buydu zaten dedi." (Star, 16 ekim)