Amacım seni üzmek değildir
Beni sakın yanlış anlama.
Pişman olmanı isteyemem senden
Ya da ağlamanı
Sadece dinlemeni istedim,
Birazcık kabullenmen fikirlerimi.
Ya da ne bileyim
Kendi doğrularını değil de .
Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne.
Sevmeni istedim benim sevdiklerimi
Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi.
Görmeni istedim güneşi
Benim gördüğüm gibi
Yani sadece sarı ve yuvarlak değil
Arasında turuncuların da olduğu bir resim gibi.
Senin doğru(arını inkâr ettim anne,
Karşı çıktım sana
Ve sen tüm kızgınlığınla
Kötü kötü suratıma bakıp kızdın.
Oysa biliyor muydun
Aynı zamanda sen de benim doğrularımı
İnkâr ettin anne.
Sevdim anne
Doyasıya, ölesiye.
Ama bilmen gereken bir şey vardı,
Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim.
Senin de öyle görmeni istedim
Ama göremedin anne.
Bana asi deme anne
Çünkü senin istediğin
Kendi fikirlerini
Barınamayacakları bir bedene sokmak.
Oysa ben de büyüdüm anne,
Eski küçücük çocuk değilim artık.
Kendi fikirleri olan
Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım.
Yani bir başka deyişle
Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime.
Bana kızma anne
Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar
Ve dilediğince bağırarak dans etmedin.
Çünkü sen hiç ağaca çıkıp
Ayvaları toplamadın.
Ya da yakamozları seyretmedin akşam,
Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla;
Belki de ıslak kumlara
Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden
Uzanmadın,
Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden.
Belki de bunların hepsini yaptın da,
Bana anlatmadın.
Niye anlatmadın anne?
Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi?
Oysa söyler misin anne,
Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim?
Nasıl ben olabilirim istediğim gibi?
Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada?
Ben siyaha mavi derim belki
Körü körüne inanmadan,
Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna.
Peki niye düşünmüyorsun anne
O ya maviyse diye?
Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne
Gülmekten katılarak
Hiç düşündün mü her sene kızdığın
O yumurta savaşı ne eğlenceli diye?
Belki de o savaşları yapmasaydım anne,
Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim.
Ama öğreniyorum anne.
Sen hep şiir yazdığımı
Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin
Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne
Mecburiyetten yazmak istemiyorum.
Evet, belki hiç iyi öğrenci olmadım hayatımda,
Olamadım.
Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı.
Gösterdiğin, göstermek istediğin
Ama görmek istemedim anne.
Hep bu yüzden bana kızdın.
Gördün mü yine benim doğrularımı inkâr ettin anne.
Ben risklere girmeyi severim
Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum
Çevremdekiler gibi olmak,
Ben değişik olmak istiyorum anne
Fikirlerimle tanınmak.
Aramızda dağlar var
Kocaman dağ gibi fikirler
Belki bir savaş var aramızda,
Adı
Fikirler ayrılığı.
Ben karanlıktan korkmam anne
Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum
Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında;
Oysa perdeleri açıp
Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü,
Bardaktan boşanırcasına yağmur yağdığında
Hiç ıslanmak geldi mi içinden?
Benim geldi anne
Ama sen izin vermedin yapamadım.
Oysa hep korktun hasta olacağımdan
Ben benim anne
Hastalığım da bana, sağlığım da...
Artık böyle olmak zorunda
Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun
Ama bu kadar düşünme anne
İzin ver biraz da ben düşüneyim.
Bana kızma anne
Benden önemlisi fikirlerimi inkâr etme
Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle
Sen yarattın,
Çünkü beni sen yarattın,
Ben istemeden.
Bunu unutma!
Herkes bir şey olabilir anne
Çok çalışabilir, başarılı olabilir
Ama ben hiçbir şey olabilirim anne,
O zaman bu benim sorunum
Senin değil.
Bunu anlamalısın anne
Belki gurur duymalısın.
Diğerlerinden farklı olduğum için
Ya da farklı olmaya çalıştığım için.
Ne olursa olsun anne
Dünyanın yedi harikası var,
Niye sekizinciyi bulmayalım anne?
Niye el ele vermeyelim
Ama bir şartla,
Sen kendi fikirlerinle
Bense kendi doğrularımla.
Seni seviyorum anne!
Bunu kaç kere söylemem gerek
Sen de beni sevdiğini söyle
Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime.
Unutma anne
Yanlış yapmadan doğruları bulamam.
İzin ver senin yanlışlarını
Ama benim doğrularımı yapayım.
Hep demez miydin sen
Aile en kutsal kavramdır, diye
Bu kutsat kavramı bozmak istemiyorum
Ama bozmamam için yardım et bana anne.
Biraz da benim açımdan bak olaylara
Kırların halâ yeşil olduğunu
Ve güneşin parladığını gör
Ama üzülme
Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim
Bak zor olmadı anne
Bir konuda aynı fikirdeyiz
Belki güneşe bakış açılarımız farklı ama
Sonunda ikimiz de inanıyoruz
Gecenin karanlık olduğuna
İmkânsızı başarmak istiyorum anne
Çünkü bence
İmkânsız diye bir şey yok
Bunu anla lütfen anne!
Karanlıklarda kaybolmam
Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli.
Benim güvenlikte olduğuma
İnanıyor musun anne,
Senin fikirlerin altında,
Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında?
Eğer evet dersen yanılıyorsun anne
Kendimi hiç güvenlikte hissetmiyorum anne.
Beni anla lütfen, anne!
Bir şeyi yaptığımda
Niye yaptın sorusuyla değil
Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum,
Biraz pohpohlanmak istiyorum belki
Çünkü artık
Şımarmamayı öğrendim anne.
Senin ne olduğunu biliyorum,
Annemsin
Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren
O çocuktur deyip de geçme anne
Biraz güven bana!
Güveniyorum diyorsan,
Senden daha çok güven istiyorum.
Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne?
Ben güvendim
Hiç de öyle anlattığınız gibi
Korkunç değilmiş anne.
Karşımda bir gülümseme görünce
Tanımadığım bir insandan,
Gözlerim doldu anne.
Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye,
Çekinmeden?
Ben anlattım anne
Hem de tüm gerçekleriyle
Ve mutlu oldum anne.
Sen hiç hırçın rüzgara karşı yürüdün mü?
Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı?
Ben yürüdüm anne
Ve bence yaşamak bu demek
Tüm zorluklarıyla yaşamak.
Eğer bana zorları öğretmezsen anne
Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım?
Ben senin karnındayken
Her tekmemde düşündün mü bunları?
Büyüyüp insan olacağım
Fikirlerimi tartışacağım
Aklına gelmedi değil mi anne?
Düşündüğün sadece
Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı
Oysa kişiliğim vardı anne,
Ben istemediğim zaman
Yemek yedirtemezmişsin ya bana,
Garajcılık oynarmışız.
İstemiyorum anne
Başkalarının doğrularını istemiyorum.
Ben olmak istiyorum,
Doğrularımla beraber!
Bilmiyorum anlatabildim mi anne
Fikirlerimi doğrularımı
Eğer bana asi diyorsan
Seni kısıtlayamam anne
Ama gün gelince
Bu asi kızınla gurur duyacaksın.
Sana söz veriyorum
Ve senden söz almak istiyorum,
Siyaha mavi olarak
Kırlara yeşil
Güneşe resim olarak bakman için
Benim gördüklerimi görmen
İnsanlara güvenmen için.
SENİ SEVİYORUM ANNE
Ve beni sevmeni istiyorum
Küçük kızın değil de
Seninle konuşabilen
Bir insan olduğum için.
| 
Bir gün hayatımdan ördürürcesine çıkacaksın.ve ben seni hep son günkü halinle hatırlayacağım.seni en güzel halin neydi diye düşünüyorum. Ve içimden bir ses yıllar öncesine götürüyor beni ...
Fırtınalı bir hayatın ortasında birleştik. Sen, kendine yakın bulduğun insanların sana yaptığı hatalardan şikayet ediyordun., bense uzun yıllar acısını çektiğim bir aşkın yaralarını sarmaya çalışıyordum.
