fiogf49gjkf0d Kırlangıcın biri, bir adama aşık olmuş.
Penceresinin önüne konmuş,
Bütün cesaretini toplamış,
Güzel durduğuna ikna olduktan sonra
Küçük sevimli gagasıyla cama vurmuş.
Tık..... Tık...... Tık....
Adam içeride kendi işleriyle uğraşıyormuş.
Çok meşgulmüş!
Dönüp cama bakmış.
Kimmiş onu işinden alıkoyan?
Minik bir kırlangıç!
Heyacanlı kırlangıç, telaşını bastırmaya çalışarak,
Derin bir nefes almış,
Şirin gagasını açmış, sözcükler dökülmeye başlamış:
"Hey adam!
Ben seni seviyorum.
Nedenini niçinini sorma.
Uzun zamandır seni izliyorum.
Bugün cesaret buldum konuşmaya.
Lütfen pencereyi aç ve beni içeri al.
Adam birden parlamış.
"Yok daha neler?
Durduk yerde sen de nerden çıktın şimdi?
Olmaz, alamam." demiş.
Gerekçesi de pek sersemceymiş.
"Sen bir kuşsun! Hiç kuş, insana aşık olur mu?"
Kırlangıç mahçup olmuş.
Başını önüne eğmiş.
Ama pes etmemiş, bir süre sonra tekrar pencereye gelmiş,
Gülümseyerek bir kez daha şansını denemiş;
Haydi aç artık şu pencereni.
Al beni içeri!
Ben sana dost olurum.
Hiç canını sıkmam."
Adam kararlı,
"Yok ,yok ben seni içeri alamam" demiş.
Biraz da kaba mıymış, neymiş lafı kısa kesmiş.
"İşim gücüm var, git başımdan."
Aradan bir zaman geçmiş,
Kırlangıç son kez adamın penceresine gelmiş;
"Bak soğuklar da başladı, üşüyorum dışarıda.
Aç şu pencereyi, al beni içeri.
Yoksa, sıcak yerlere göç etmek zorunda kalırım.
Çünkü ben ancak sıcakta yaşarım.
Pişman olmazsın, seni eğlendiririm.
Birlikte yemek yeriz, bak hem sen de yalnızsın,
yalnızlığını paylaşırım." demiş.
Bazıları, gerçekleri duymayı sevmezmiş.
Adam bu yalnızlık meselesine içerlemiş.
Pek sinirlenmiş.
"Ben yalnızlığımdan memnunum." demiş.
Kuştan onu rahat bırakmasını istemiş.
Düpedüz kovmuş.
Kırlangıç, son denemesinde de başarısız olunca,
Başını önüne eğmiş, çekip gitmiş.
Yine aradan zaman geçmiş.
Adam, önce düşünmüş, sonra kendi kendine itiraf etmiş;
"Hay benim akılsız başım." demiş.
"Ne kadar aptallık ettim!
Beklenmedik bir anda karşıma çıkan bir dostluk fırsatını teptim.
Niye onun teklifini kabul etmedim ki?
Şimdi böyle kös kös oturacağıma keyifli bir vakit geçirirdik
birlikte."
Pişman olmuş olmasına ama iş işten geçmiş.
Yine de kendi kendini rahatlatmayı ihmal etmemiş.
"Sıcaklar başlayınca, kırlangıcım nasıl olsa yine gelir.
Beni seviyor nasılsa.
Ben de onu içeri alır, mutlu bir hayat sürerim."
Ve çok uzunca bir süre, sıcakların gelmesini beklemiş.
Gözü yollardaymış.
Yaz gelmiş, başka kırlangıçlar gelmiş.
Ama onunki hiç görünmemiş.
Yazın sonuna kadar penceresi açık beklemiş ama boşuna.
Kırlangıç yokmuş!
Gelen başka kırlangıçlara sormuş ama gören olmamış.
Sonunda danışmak ve bilgi almak için bir bilge kişiye gitmiş.
Olanları anlatmış.
Bilge kişi gözlerini adama dikmiş ve demiş ki;
Kırlangıçların ömrü altı aydır, evlat....."
Hayatta bazı fırsatlar vardır, sadece bir kez elinize geçer
Ve değerlendirmezseniz uçup giderler.
Hayatta bazı insanlar vardır, sadece bir kez karşınıza çıkar
Ve değerini bilmezseniz giderler.
Ve asla geri gelmezler.
Dikkatli olun....
Farkında olun.....
(önceden yazıldımı bilmiyorum ama ben yenı okudum ve çok hoşuma gitti) |
yoksa elimizin tersiyle itiyor muyuz?!! acaba biz karşımıza çıkan insanların kıymetini kaybetmeden öncede anlıyabiliyor muyuz 
kimbilir bir gün bu acabalar karşımıza keşke diye mi çıkar ama en iyisi biz şimdiden fırsatları ve karşımıza çıkan insanların kıymetini bilelim ki ne acaba diyelim ne de pişman olup keşke diyelim