ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Çok kırılmış bir kalbi ne tamir eder ? Zaman mı ...Eğer inancın kalmamışsa zaman ne işe yarar ki ..

Nasıl avutursun kendini nasıl ....?

Ruhuna Ağıt yakmadan nasıl toparlarsın yaşadıklarından sonra kendini...?

JELİNUS

Not : Dileğim tüm duygularınızla yazmanız

zaman her şeyin ilacı değil ki;jelinim çok haklısın::(((

          acıyla yaşamayı öğreniyor insan maalesef..

             her şeyden onu çıkarıyor insan...

                   hani bir şiirde deniyor yaa;

                                 her şeyde biraz sen varsın!!!

       ben kolay sevmiyorum..

             çok zor oluyor sevmelerim

               hep bir acı veri veriyor

                   hem onunla hem onsuz!!!

    toplayamam ben kendimi,toplayamıyorum..

          bulan varsa çözümünü gerçekten merak ediyorum

Çok kırılmış bir kalbi tamir etmek çok zor,kırılan bir vazoyu yapıştırdığınızda eski haline gelebilir mi? Hayır asla o kadar sağlam olmayacaktır,kalbimizin hepsini değil de kalbimizi bir ağaç gibi düşünecek olursak  kökü bizde kalacak şekilde vermeliyiz.Diğer bir deyişle zaaflarımız,zayıf noktalarımız bizde kalsın sevgimizi verelim.İncinen duygular hiçbir zaman onarılamaz.

Ne ağzımızdan çıkanı duyar kulağımız o an, ne karşımızdakinin söylediklerinin bir anlamı vardır. Öfkeden ya da neşeden o denli deliye dönmüşüzdür ki, mantığımıza uğramadan geçer yanımızdan zaman.

 Bir anlık heyecan taşmasında kırdığınız kalpler de, sonsuza dek kırılmış olarak kalacaktır, sözcükler size affedildiğinizi söylese de.

İster bir gün geçsin aradan, isterse binlerce gün. O kalp, kırılmıştır bir kere…

Zamanın da önemi yoktur bence;

O yüzden, heyecanlarımızı dizginlemenin adı soğukkanlılık olmuştur ya. Damarlarımızda akan kan ne kadar yavaş olursa, duygularımızın coşkusuyla atılacak yanlış adımlarımız da az olacaktır o oranda. Böylece tabi, azalacaktır pişmanlıklarımız da…

   selçuk abi bu güzel açıklamayı bir tek sen yapabilrdin zaten

 Karşımdakinin beyniyle hareket eden kalbine, kalbimle düşünen kalbimi sunduysam kabahati kendimde ararım.

 Ve kalpten konuşulacaksa eğer seçici olunmalı, hele de kalbimi bir başka kalbin içine yerleştireceksem.

 Ve duygusallık ile güçsüzlüğü birbirinden ayırırım.

 Sonuç acı da olsa bunu bir deneyim, bir olgunluk, daha güzele giden bir basamak olarak görürüm.

 Hayata küsmem.O noktadaki hüzünlü tadı yakalarım.Hiç yapmadığım ama özlediğim şeyleri yaparım, daha verimli olur insan; belki şair olursun bir süre:)

 Ve bir süre sonra görürüm ki ağıtı kendi ruhuma değil, ona yakmışım.Hatta bir bakmışım o ağıt oynak, şıkıdım bir şarkı olmuş. :)))