|
bir şarkı misali gibi sesini duymak,
belkide yürekleri bir sessizliğe boğan acı bir türkü yada bir haykırışmı desem bilemiyorum ki derin sessizliğin adını,
ve bir karabasan gibi üzerime çökmüş bir ağırlık başlıyor....Anlamını bilmiyorum anlamsızlıklar içersinde....
düşünüyorum mavi gökyüzünü,yaşamı umutlandıran onu filizlendiren,ona cıvıl cıvıl renk veren bazende yedi renge kuşanan harika sema ve anlık zamanlarla hüzne boğulan o güzelim mavi,
derken derin ve tutuk bir bekleyiş başlıyor ardından,peşisıra gelen umutsuzluklar bir bir sarıyor içimdeki beni,bazen saklambaç oynar gibi oluyorlar benimle,tıpkı gözlerimi açarken güneşi gördüğüm gibi,kapatırken ise karanlık bir batağa titrek bir bakış atar gibi oluyorum...... |
